Officieel Antilliaan

Ja, dat zijn we nu, haha! Het heeft wat tijd en moeite gekost, maar we staan nu officieel ingeschreven als ‘residents’ hier op Sint Maarten. Dat is niet, zoals in NL, een kwestie van je op het stadhuis inschrijven in de GBA en het aanvragen van een paspoort of identiteitskaart. Nee, hier gaat dat even anders..

In principe is de 1e stap een bezoekje aan de immigratiedienst. Deze dienst zit in het gebouw waar RJ werkt. Elke dag staan er vanaf ’s ochtends vroeg rijen mensen op de trap naar de ingang (RJ heeft gelukkig een andere ingang!). Er worden dan ‘nummertjes’ uitgedeeld, en als je - na uren wachten in de zon - een van de gelukkigen bent die aan het einde van de ochtend een ‘nummertje’ krijgt (er worden er steeds maar een aantal uitgedeeld), dan staat daarop de datum en het tijdstip dat je terug mag komen met de benodigde papieren.
Maar, goed nieuws, wij mochten deze stap overslaan! Althans, er kwam een andere stap voor in de plaats: wij kregen van het hoofd van het Kabinet van de Gezaghebber een lijstje met documenten die we bij haar moesten inleveren (geboorteaktes, uitschrijving gemeente DH, trouwakte, paspoorten, pasfoto, verklaring omtrent gedrag, en 2 zegels van 5 Antilliaanse guldens). P&O had ons alleen van tevoren nooit verteld dat we geboorteaktes nodig zouden hebben, dus moesten we contact opnemen met Schiedam en Geldrop. Daar ging uiteraard weer heel wat tijd overheen. Zo wilde Geldrop de geboorteakte van Caro wel faxen, maar dan heb je eigenlijk geen origineel. Deze is opgestuurd naar Utrecht, maar doorsturen naar ons zou geen zin hebben, omdat daar zeker weer weken overheen zouden gaan.. We gingen het dus proberen met de faxen. Voor de zegels moesten we nog een uitstapje maken naar de Landsontvanger (tsja, je moet overal voor betalen), en vervolgens hebben we alles bij haar ingeleverd.

Op naar stap 2, de vreemdelingenpolitie. We kregen een telefoontje van de politie, dat we langs konden komen, weer met paspoorten, pasfoto’s, en nu 2 zegels van 10 Antilliaanse guldens. Weer eerst naar de Landsontvanger voor de zegels, en vervolgens naar het politiebureau. Daar lagen de stukken klaar, werden de zegels en de pasfoto’s erop opgeplakt, en moesten we tekenen. So far so good.. RJ kon zijn formulier inderdaad meenemen, maar bij Caro stond er “Carlien Heleen Leonor”. Er ontbrak dus twee keer een ‘o’! Helaas, terug naar stap 1.. Dus weer een afspraak bij het Kabinet van de Gezaghebber, en de vraag of ik nog een nieuwe zegel van 10 gulden had. Tsja, het is niet heel veel geld, maar we vonden het ook niet nodig om nog een keer te betalen voor een fout die niet bij ons lag.. De spullen van Caro gingen opnieuw de procedure in, en ja hoor, je zult het niet geloven, maar een dag na deze afspraak kregen we een telefoontje dat ook Caro haar formulier, met zegel, pasfoto én juiste naam, kon komen ophalen bij de politie!

Stap 3, een bezoek aan Census, het administratiekantoor van het Eilandgebied (waar we ook zijn geweest voor de nummerplaten voor de auto)! Nu kwam het echte inschrijven in de ‘GBA’. Normaal gesproken moet je daar ook weer voor in de rij, maar via een collega van RJ konden we gelukkig gewoon een afspraak maken. Wederom was ons tevoren verteld welke documenten we nodig zouden hebben: de 5 pagina’s tellende inschrijfformulieren en kopietjes van een aantal van de al eerder ingeleverde documenten. Alleen een huurcontract waren ze even vergeten te melden.. Eigenlijk kon ze ons nu niet inschrijven, maar dat is heel creatief opgelost: ze hebben onder het kopieerapparaat een kopietje van onze sleutel gemaakt, haha! Verder moest ze eigenlijk de originele geboorteaktes hebben. RJ had zijn originele bij zich, en daarom mocht ze de kopie accepteren. Caro had alleen de fax, en kon dus geen origineel laten zien.. maar ach, als we geen origineel hadden, dan kon het ook wel zo..

Een half uurtje later waren we klaar voor de 4e en laatste stap: onze identiteitskaart! Maandenlang heeft het Eilandgebied geen identiteitskaarten kunnen uitgeven, omdat het foto-apparaat kapot was (en uiteraard hebben ze er daar maar 1 van), maar wij hadden geluk, het apparaat was net gemaakt. Weer 20 dollar per persoon lichter, maar we zijn nu wel allebei in het bezit van een identiteitskaart!!