Auto-story continues...

Het verhaal over onze auto houden we deze keer kort. Vorige week vrijdag kregen we van Brian (de mechanic uit ons vorige bericht bleek Brian te heten i.p.v. Saith, dat was de naam van zijn bedrijf) te horen dat de ‘tik’ toch niet in het bovenste deel van de motor zat, maar in het al vervangen onderdeel.. Hij is er weer mee aan de slag gegaan, en wij hadden besloten er het hele weekend niet aan te denken, en het er niet over te hebben.. Gewoon lekker genieten van het weekend! Maandag kregen we een telefoontje dat de auto klaar was! Met een beetje afdingen kreeg Caro nog $200 van de prijs af, en heel tevreden gingen we naar huis. Maar, je raadt het al.. dat viel weer tegen.. Bij stil staan op een steile weg sloeg de motor af; best gek met een automaat. Na weer wat bezoekjes aan Brian afgelopen week, zijn we nu redelijk tevreden.. het schijnt dat de nieuwe onderdelen nog een beetje aan elkaar moeten wennen (geen grap!), en hij slaat in elk geval niet meer af (moet alleen af en toe een beetje opwarmen)..

Maar ja, je kunt hier op het eiland gewoon niet zonder auto! Al is het autorijden hier wel even anders dan in NL. Op het hele eiland staat maar 1 stoplicht, wat op zich wel genoeg is, want het verkeer 'regelt zichzelf'. Je moet gewoon rustig rijden (kan meestal ook niet hard vanwege de slechte wegen), een beetje toeteren (om elkaar voor te laten gaan, en hiervoor te bedanken), uitkijken voor idioot scheurende quads, rustig blijven bij huurauto's (herkenbaar aan het kenteken dat met R, van rental, begint) die de 'verkeersregels' niet helemaal begrijpen, en af en toe opletten als er wat honden, geiten of koeien oversteken! En je vooral niet ergeren aan busjes die overal stoppen behalve bij de daarvoor bedoelde inhammen, of aan auto’s die ineens achteruit de weg op steken, of stoppen omdat ze een bekende zien en op hun gemak een kletsje maken.. tsja, die rij erachter wacht wel even!

Ach, eigenlijk is dit eiland gewoon niet gemaakt voor (zoveel) auto's... Al houden ze er hier wel enorm van! Er rijden hier heel veel grote dikke exemplaren rond: Hummers, Bentley’s, Porsche Cayenne’s, Dodge Ramvans, Toyota Landcruisers, Jeep Wranglers, Lexussen, Nissan Pathfinders en Infinity’s zijn hier net zo gewoon als de Opel Astra en de Ford Focus in Nederland (maar er rijden ook genoeg wrakken hoor!). De gemiddelde Antilliaanse auto lijkt zo uit het MTV-programma Pimp my Ride te komen: veel bling bling! Je kunt je haar kamen in de blinkende velgen, en om het nummerbord zit vaak een blinkend lijstje, met bijvoorbeeld blote vrouwen met grote tieten, dollartekens, of prikkeldraad! Dan nog een spreuk op de voorruit (zoals God bless you, God loves you, God is hope, Mad Family, of Sexy Me), die meestal op zo’n donkere plakrand zit, het liefst tot halverwege de voorruit. Ook de achterruiten zijn bij voorkeur zwart; sommige auto's hebben zelfs rondom zwarte ruiten (handig als je je krulspelden nog in hebt)! Maar afgezien van de zwarte ruiten, houden ze wel van een kleurtje: een zuurstokroze Corolla, een knalgele Hummer, een pimpelpaarse Accent; het kan allemaal hier! En bij sommigen staat de muziek zo hard dat iedereen kan mee 'genieten'! Maar, ze houden niet van vieze auto's, meestal blinken de blingblings behoorlijk.. misschien moeten wij (lees: RJ) onze Pajero ook maar weer eens wassen!