Puerto Rico: Welcome to the United States!

Hoewel het voor jullie misschien soms lijkt of we hier altijd vakantie hebben, is dat toch echt niet het geval.. We keken dan ook enorm uit naar onze vakantie naar Puerto Rico, het land van de Bacardi (kijk maar op het etiket) en dus de mojito's! Maar het was twee weken terug erg spannend of het door zou kunnen gaan, vanwege het orkaanseizoen dat weer echt begonnen is: de orkanen Ana en Bill kwamen richting Sint Maarten! Gelukkig zwakte Ana af tot een tropische storm, en koos Bill een noordelijkere richting, en konden wij gewoon weg!

Onze bestemming Puerto Rico behoort tot de Grote Antillen, ligt tussen de Dominicaanse Republiek en de Virgin Islands, is 8.900 km2 groot (ongeveer 2 Nederlandse provincies), en is een met de VS geassocieerde vrijstaat. Op het vliegveld wordt je dan ook welkom geheten in de US, met het hele bijbehorende ritueel: vingerafdrukken van alle 10 vingers, en op de foto! Toch een aparte gewaarwording om weer in een ‘groot’ land aan te komen en via een 4-baans snelweg naar een miljoenenstad te rijden, als je een beetje gewend bent geraakt aan Sint Maarten, met 53.000 inwoners, en 1 stoplicht.

De eerste 3 nachten zaten we in Old San Juan, het oude deel van de hoofdstad. Het was er prachtig! Een grote stad met meer dan 1 miljoen inwoners, nauwe straatjes met kinderkopjes, vele mooi gekleurde oude gebouwen, en veel winkels en restaurants.

Na ons verblijf in Old San Juan hebben we een auto gehuurd en begon onze rondrit over het eiland. De eerste stop was in Fajardo, aan de oostkust. Meteen die avond maakten we een kayaktocht naar een heel indrukwekkend natuurverschijnsel, waarvan er maar 5 ter wereld zijn (3 in Puerto Rico, 1 in Jamaica en 1 op de Bahama’s): een bioluminiscent bay. In het pikdonker gingen we met een kayak via het mangrovebos naar de baai. In deze baai leven micro-organismen die, wanneer ze in beweging worden gebracht en zich bedreigd voelen, licht geven. Nu hoef je geen witte haai van 5 meter te zijn om dit te realiseren, slechts één vinger was genoeg om ze de stuipen op het lijf(je) te jagen, zodat ze licht gaven! Het was heel bijzonder: de peddel gaf licht, er kwam licht onder de kayak vandaan, je handen gaven licht als je ze in het water deed en bewoog, en soms zagen we zelfs een vis zwemmen omdat ook dat licht gaf! Het is bijna niet uit te leggen, maar misschien lijkt het nog het meest op het spetteren in een klein badje als klein kind in de zon, waarbij het water in de zon glittert! Super om te zien! Helaas zijn de foto’s niet gelukt, dus hebben we wat plaatjes van internet gepikt om jullie toch een idee te geven wat het is.

Puerto Rico staat ook bekend om de mooie regenwouden; de volgende ochtend zijn we daarom vroeg vertrokken naar El Yunque. Het eerste deel van de tocht - bepakt en bezakt met wandelschoenen, water, en energybars - dachten we even dat we verkeerd zaten: alleen maar Amerikanen op slippers, met veel make up en iets te veel kilootjes om een tocht te maken in het regenwoud... Maar na de korte (geasfalteerde) wandeling naar de waterval, waar onze Amerikaanse vrienden direct indoken, werd het verdacht stil.. en hebben we uren prachtig gewandeld!

Na nog een dagje aan het zwembad was het tijd om (na een vervanging van de remblokjes..) via de “Ruta Panoramica” richting Ponce in het zuiden te gaan. Over hele kleine weggetjes reden we door de bergketen Cordillera Central, die als een ruggengraat door het midden van het eiland loopt. Het was een prachtige route, muisstil op de weg en we passeren bananenbomen, bamboebos en kleine dorpjes. Maar toen we na 3 uur rijden slechts een 1/3 van de route hadden afgelegd, besloten we door te steken naar de “scenic route”, die langs het strand liep! Zo kwamen we uiteindelijk toch nog aan het einde van de middag in de 2e stad van Puerto Rico aan. Als stad stelde het niet heel veel voor, maar we hebben er lekker geslenterd, gegeten, en uiteraard mojito’s gedronken!

Twee dagen later stond een bezoek aan het Arecibo Observatory op het programma; de grootste radiotelescoop ter wereld! Als een glinsterend ruimteschip hangt die reflector met een omtrek van 305 meter (en de hoogte van 6 verdiepingen) aan staaldraden tussen twee hoge torens in een dal tussen de bergtoppen, en speurt naar pulsars en neutronensterren. Kijk naar de films Goldeneye of Contact, en je weet waar we geweest zijn!
Via een grote outletmall (shoppen op SXM valt tegen, dus even de schade inhalen), reden we ’s middags door naar Dorado in het noorden, voor onze laatste stop. De bedoeling was eigenlijk dat we hier nog een laatste dag niks zouden doen, en genieten van het zwembad.. maar het zwembad zat zo vol met onze eerder genoemde Amerikaanse vriendjes, dat we besloten die ochtend toch nog een tripje te maken naar Naranjito. Mama had een mooie folder daarover gemaild, met het verhaal dat dit bergdorpje er een aantal jaar geleden wat troosteloos bij lag, en de burgemeester destijds de bewoners heeft gevraagd om hun huisje in welke tint groen dan ook te verven, waardoor het een mooi geheel tegen het regenwoud zou zijn. Mmm, dat viel in het echt wat tegen.. Sterker nog, in het dorp zagen we er eigenlijk niks van, en ook de bewoners wisten niet waar we het over hadden.. (nu was dat ook wel lastig, aangezien wij totaal geen Spaans spreken, en die bewoners geen Engels..) Toen we weer wegreden, en het dorp van een afstand zagen liggen, begrepen we hoe het ooit geweest moest zijn.. maar zo was het nu in elk geval niet meer.. We zijn teruggereden naar het hotel, en hebben nog een heerlijk middagje op het strand gelegen, voor dat we de volgende middag weer terug vlogen naar SXM.

Het was een prachtige vakantie. We hebben veel gezien, heerlijk gegeten, veel mojito’s gedronken, geshopt en genoten!!